«Είναι μέσα ρε πούστη μου!»
Tους πετάγαμε πέτρες και ξύλα και νιότη,
αλλά μπήκανε.
Εγώ νόμιζα θα τρομάζανε από το αίμα μας
ή από τα χέρια τους. Νόμιζα δεν ήταν άλλου θεού παιδιά,
αλλά μπήκανε.
Και τώρα φοβούνται οι μανάδες στην τηλεόραση
και λένε για τις κουκούλες -είναι για τα μάτια του ρουφιάνου!-
και για τις φωτιές -είναι για ν’ ανασαίνουμε!
Ας μπήκανε. Ρε, δεν είναι τίποτα, μη φοβάστε, ας μπήκανε.
Εδώ πέρα κοσκινίζουμε τ'αλεύρι, να ζυμώσουμε το ψωμί της επομένης.
(Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Τεφλόν, τεύχος 1)